Właściwe etykietowanie próbek dla laboratoriów patologicznych ma kluczowe znaczenie. College of Pathologists oszacował wcześniej średni koszt błędów w etykietowaniu na około 280 000 USD na milion próbek, co w przypadku niektórych większych instytutów daje ponad milion dolarów rocznie. Błędy w oznaczeniach próbek skutkują również brakiem możliwości zapewnienia właściwej i natychmiastowej opieki nad pacjentem, co może poważnie zaszkodzić pacjentowi, powodując niepotrzebną chorobowość i śmiertelność.
Jest to najgorsza z możliwych rzeczy, jaką można zrobić podczas pobierania JAKIEJKOLWIEK próbki, niezależnie od tego, czy pochodzi ona bezpośrednio od pacjenta, czy jest przetwarzana w laboratorium. Bez etykiety, próbki będą często odrzucane przez laboratorium patologiczne, co stwarza dodatkowe ryzyko dla pacjenta, który będzie musiał dostarczyć świeżą próbkę do analizy.
Konieczne jest, aby probówka zawierająca próbkę miała etykietę przyklejoną bezpośrednio do niej. Samo naklejenie etykiety wewnątrz lub na torbie, w której umieszczony jest pojemnik jest złym pomysłem, który może spowodować, że naczynie nie zostanie zidentyfikowane później, kiedy próbka trafi do przetwarzania.
Jeżeli probówka nie jest prawidłowo zamknięta lub plomba pęknie, zawartość probówki może wymieszać się z wydrukiem etykiety i spowodować rozmazanie lub spłynięcie tuszu. Jest to szczególnie ważne w przypadku próbek zawierających substancje chemiczne, takie jak formalina. W ostateczności może to doprowadzić do sytuacji, w której nie będzie można zidentyfikować probówki. Jeżeli odręczne pismo jest absolutnie konieczne, należy użyć odpornego na alkohol markera z cienką końcówką. Najlepiej jest stosować etykiety drukowane z kodami kreskowymi. Dobrze jest używać drukarki termotransferowej z taśmą żywiczną odporną na rozmazywanie, ponieważ wydruk będzie odporny na większość silnych rozpuszczalników, takich jak formalina i alkohole, i nie będzie się ścierał, jak w przypadku długopisu lub innych rodzajów tuszu.
Odpowiednie przymocowanie etykiety do probówki jest kluczowe dla prawidłowej identyfikacji próbki w fazie przedanalitycznej procesu.
NIE NALEŻY umieszczać jednej etykiety na dwóch lub więcej probówkach. Po prostu nie rób tego, nawet jeśli pochodzą z tej samej próbki. Jest to łatwy sposób na błędną identyfikację próbek i zgubienie ich w trakcie przetwarzania, co oznacza dużo więcej czasu później na odnalezienie nowych próbek i/lub wyjaśnienie błędnej diagnozy.
Przed przekazaniem próbek do laboratorium warto sprawdzić, czy informacje na etykiecie są prawidłowe i czy zgadzają się z pozostałą dokumentacją, która jest do nich dołączona. Dwukrotne sprawdzenie przy użyciu identyfikatorów pacjenta bezpośrednio po pobraniu próbki jest najlepszym sposobem zapewnienia, że nie dojdzie do niezgodności. Rodzaj próbki, w tym probówka użyta do jej pobrania, jak również zakrętka, również powinny być podwójnie sprawdzone przed wysłaniem próbki.
W przypadku próbek przechowywanych w warunkach kriogenicznych, stosowanie ogólnych etykiet papierowych może stanowić poważne ryzyko, ponieważ istnieje prawdopodobieństwo, że etykiety te odpadną od probówki podczas zanurzenia w ciekłym azocie lub transportu w suchym lodzie. Zamiast tego należy stosować etykiety na próbki do badań kriogenicznych, które są pokryte klejem odpornym na temperatury do -196°C (-321°F) i pozostają bezpiecznie przymocowane, nawet podczas długotrwałego przechowywania w warunkach kriogenicznych.
Podczas przetwarzania próbek do badań histologicznych NALEŻY stosować etykiety odporne na działanie substancji chemicznych. Ponieważ próbki są poddawane obróbce do badań histochemicznych lub immunohistochemicznych, wymagają etykiet odpornych na działanie silnych środków chemicznych i barwników, takich jak ksylen, hematoksylina i eozyna.
NIE UŻYWAĆ automatycznych drukarek do slajdów. Wydruki generowane za pomocą drukarek do slajdów, które automatycznie etykietują samo szkło, nie są tak odporne na działanie silnych rozpuszczalników jak wydruki termotransferowe.
Należy używać drukarek termotransferowych. Wydruki generowane za pomocą tych drukarek są odporne na działanie wielu silnych substancji chemicznych stosowanych podczas utrwalania, w tym formaliny, a także etanolu, ksylenu, nowych zamienników ksylenu oraz barwników histologicznych. Są one również znacznie lepiej odporne na przechowywanie w warunkach kriogenicznych niż pismo odręczne lub wydruki generowane za pomocą drukarek atramentowych lub laserowych.
