Rozporządzenie Unii Europejskiej (UE) w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) oraz dyrektywa w sprawie ograniczenia stosowania substancji niebezpiecznych (RoHS) mają wiele wspólnych cech: oba są wymagane do uzyskania dostępu do rynku, są powszechnie zarządzane przez działy zgodności produktów i/lub materiałów i ograniczają stosowanie potencjalnie niebezpiecznych substancji we wszystkich sprzedawanych produktach.
Jednak w rzeczywistości istnieje wiele różnic pomiędzy tymi dwoma aktami prawnymi, mimo że dyskusje na ich temat często idą ręka w rękę.
Unijna dyrektywa RoHS ma na celu ograniczenie wpływu i narażenia konsumentów i środowiska na określone substancje niebezpieczne oraz zmniejszenie narażenia pracowników podczas wytwarzania produktów lub sprzętu, ich recyklingu lub przekazywania do ostatecznej utylizacji. Aby uzyskać zgodność z dyrektywą EU RoHS, firmy muszą wprowadzić środki kontroli stosowania substancji niebezpiecznych w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (EEE) oraz przedstawić dokumentację wykazującą zgodność ze wszystkimi aspektami tej dyrektywy w sprawie jednolitego rynku europejskiego.
W związku z tym produkty elektryczne i elektroniczne oraz wszelkie akcesoria sprzedawane wraz z nimi nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli zawierają substancje objęte ograniczeniem RoHS w ilości przekraczającej maksymalne dopuszczalne stężenie na jednorodnym poziomie. RoHS zawiera jednak wyłączenia, które pozwalają na wykorzystanie niektórych substancji objętych ograniczeniami w pewnych bardzo technicznych i specyficznych zastosowaniach, jeżeli na rynku nie jest dostępny odpowiedni substytut lub substytut ten ma większy wpływ na środowisko. Wykorzystanie każdego wyłączenia musi być ujawnione przy składaniu deklaracji zgodności z RoHS.
Aby osiągnąć zgodność z REACH UE, firmy muszą wykazać dowód solidnego, bieżącego programu zgodności z przyrostem, który obejmuje gromadzenie danych dostawców i dokumentacji.
Dane wymagane do zachowania zgodności z rozporządzeniem REACH, które weszło w życie w połowie 2007 r., koncentrują się wokół substancji z listy kandydackiej wzbudzających szczególnie duże obawy (SVHC), niektórych dozwolonych substancji stosowanych w produkcji UE (załącznik XIV) i ograniczonych chemikaliów (załącznik XVII), które są wymienione przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA) na wniosek państw członkowskich lub Komisji Europejskiej.
Firmy muszą kontrolować swoje produkty i części pod kątem substancji, których produkcja, wprowadzanie do obrotu lub stosowanie na terenie UE jest ograniczone, a także spełniać warunki restrykcji dotyczące wjazdu. Jeśli substancje znajdują się na liście zezwoleń, firmy muszą uzyskać odpowiednie zezwolenia, aby móc je stosować w UE.
Zarówno rozporządzenie REACH jak i dyrektywa RoHS mają na celu redukcję i ograniczenie substancji, które mogą być uznane za szkodliwe dla ludzi i środowiska, ale istnieją pewne kluczowe różnice.
| REACH | RoHS | |
|---|---|---|
| Zakres | Horyzontalne ramy prawne, mające zastosowanie do wszystkich części i produktów sprzedawanych w UE, z pewnymi wyjątkami, takimi jak materiały radioaktywne. | Pionowe prawo sektorowe, które skupia się na wszystkich urządzeniach elektronicznych i elektrycznych, z niewielką listą konkretnych wyłączeń, takich jak środki transportu i sprzęt używany wyłącznie do celów bezpieczeństwa narodowego. |
| Substancje | Wymaga pisemnego ujawnienia wszystkich SVHC (obecnie lista o numerze 209) w produktach i opakowaniach. | Ogranicza stężenie 10 konkretnych substancji w produktach EEE. |
| Ocena | Oceniane na poziomie artykułu. | Oceniane na poziomie materiału jednorodnego. |
| Prawna | Jest to rozporządzenie, które jest prawnie wiążące we wszystkich państwach członkowskich UE. | Jest dyrektywą, co oznacza, że każde państwo członkowskie musi wprowadzić ją do prawa krajowego, ale musi ona mieć taki sam wpływ i efekt na wszystkich terytoriach. |
Te dwa akty prawne w pewnym stopniu się pokrywają. Kiedy substancja, która jest już objęta dyrektywą RoHS, jest dodawana do listy kandydackiej REACH SVHC, organy wykonawcze starają się zapewnić, że nie ma konfliktu między wymaganiami i że kontrole są spójne. Istnieje powszechne zrozumienie, że RoHS powinien mieć pierwszeństwo w regulowaniu wszystkich kwestii związanych z wykorzystaniem substancji w EEE.
Niestety, zarówno REACH jak i RoHS łączy jeszcze jedna rzecz - ryzyko związane z brakiem zgodności. Nieprzestrzeganie któregokolwiek z tych przepisów może skutkować utratą reputacji, utratą dostępu do rynku, wycofaniem towarów, utratą przychodów i/lub karami pieniężnymi.
Assent pomaga firmom zarządzać ryzykiem związanym z REACH i RoHS. Aby dowiedzieć się więcej o rozwiązaniach Assent do zarządzania danymi łańcucha dostaw w zakresie zgodności produktów, skontaktuj się z naszymi ekspertami już dziś.
